آلو قرمز

 

نام انگلیسی: Prunus 

 

نام علمی: Prunus domestica 

 

خانواده: Rosaceae 

 

-درخت آلو قرمز یا آلوچه قرمز یا آلوچه امریکایی، میوه ای سرخ و آبدار است. این نوع از آلو بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است که وقتی اسپانیا آن منطقه را مورد استثمار قرار داد آن را به اروپا و سپس به سایر نقاط جهان منتقل کرد. این میوه از نظر ظاهری به جز رنگ قرمزش به گوجه سبز شباهت دارد. گوشت آن خوش عطر است و وقتی کامل می رسد بسیار شیرین می شود و بیشتر به صورت نوبرانه مصرف می شود. 

-دامنه جغرافیایی پراکندگی آلو و گوجه از سایر میوه های خزان دار گسترده تر است و گونه‌های مختلف آنها در سراسر نیم‌کره شمالی، به‌صورت بومی، وجود دارند. در حال حاضر، سه گونه از این میوه در تمام دنیا کشت مى‌شود. اغلب ارقام تجاری متعلق به گروه آلو اروپایی هستند. این گروه، بومی جنوب شرقی اروپا بوده بیش از ۲۰۰۰ سال است که زیر کشت در آمده است و پوست صاف تنه‌اش آن را از سایر گروه‌ها مشخص مى‌سازد. گروه دوم به نام آلوی ژاپنی معروف است و در حقیقت بومی چین مى‌باشد. این گروه، حتی در جوانی دارای پوست ساقه خشن است. گروه سوم آلو آمریکایی است که شامل چندین گونه که همگی بومی آمریکای شمالی هستند، مى‌باشد. اکثر این گونه‌ها وحشی هستند و تنها یک گونه به‌نام آمریکانا دارای تعدادی رقم اهلى مى‌باشد. ارقام این گروه در برابر سرما، از سایر گروه‌ها مقاوم‌تر مى‌باشند و دارای ميوه‌هايي به رنگ زرد یا طلایی با پوست نسبتا کلفت مى‌باشد. 

 

 

خاک:

-آلو بهترین رشد را در بافت لوم ریز بافت و خاک لوم شنی دارد. این شرایط در تولید درختان و محصولات سالم قابل توجه است. اما دانشگاه کالیفرنیا اشاره می کند، که درختان آلو می توانند در طیف گسترده ای از انواع خاک و بافت اعم از شن تا رس رشد کنند. در صورت امکان اجتناب از کاشت در خاک با مقدار رس بالا، برای اینکه این نوع خاک می تواند مشکلات زهکشی را بوجود بیاورد. درختان آلو بهترین رشد را در خاک اسیدی تا خنثی، با pH مابین ۵ تا ۶/۵ دارند و به ندرت در خاک قلیایی عملکرد خوبی نشان می دهند. اگر شما خاک قلیایی دارید، می توانید pH را با ترکیب گوگرد و یا کود حاوی سولفات آمونیوم قبل از کاشت کاهش دهید. 

 

آبیاری: 

-آبیاری عمیق کمک می کند تا ریشه های آلو عمیق تر در خاک گسترش یابند،به این ترتیب درخت مقاومت بیشتری در برابر خشکی خواهد داشت همچنین با خطرات مرتبط با گرما در مورد ریشه های کم عمق و نوسانات سریع درجه حرارت در سطح خاک به حداقل خواهد رسید. درختان آلو، مانند بسیاری از درختان میوه، در خاک هایی که مداوم آبیاری می شوند رشد خوبی ندارند. عدم آبیاری بین برنامه های آبیاری باعث خشک شدن خاک، و اجازه می دهد تا ریشه درخت تنفس کرده و از مشکلات مربوط به خاک اشباع از آب جلوگیری می کند. صرف نظر از تنوع، همه درختان آلو قرمز پاسخ خوبی به دو بار آبیاری در هفته می دهند.آبیاری باید همیشه در پایه درخت استفاده شود. آبیاری سقفی برگ درخت آلو قرمز را مرطوب می کند، به ویژه هنگامی که درخت در مرحله جوانی است، خطر ابتلا به بیماری قارچی برگ را بالا می برد. نشانه های کم آبی در درختان آلو قرمز، لبه های برگ درخت قهوه ای شده یا پژمردگی به طور کلی افزایش می یابد. آب و هوا و خاک شرایط محلی نیازهای آبیاری را تعیین می کنند. علاوه بر این، اگر پوست در قسمت پایه درخت از قهوه ای روشن به قهوه ای سیاه یا تیره تغییر پیدا کرد، نشان می دهد که درخت آلو قرمز بیش از حد آب دریافت کرده است. 

 

نور:

-درختان آلو قرمز را می بایست در مکان‌هایی با نور کامل و مستقیم آفتاب کاشت و این درخت با مکان‌های سایه سازگاری ندارد یعنی حداقل باید ۸-۶ ساعت نور مستقیم در محیط وجود داشته باشد. 

 

دما:

-درختان آلو قرمز به دماهای پایین در طول زمستان برای برطرف شدن نیاز سرمایی و رفع خواب زمستانه خود نیاز دارند .مرحله خواب زمستانی یک مرحله تکاملی در درختان است که هر سال اتفاق می‌افتد، در طی آن درخت شرایط نامطلوب زمستان را می‌گذراند. با رسیدن دماهای پایین در پاییز درختان کم کم برای شرایط خواب زمستان آماده می‌شود. کمترین دمایی که در دوران خواب می‌تواند تحمل کند بین ۲/۵ تا ۱۲/۵ درجه سانتی‌گراد به مدت ۸۵۰ تا ۱۰۰۰ ساعت است. درختان تا زمانی که نیاز سرمایی کافی دریافت نکنند در این حالت باقی مانده و تا زمانی که با هوای گرم بهار مواجه نشوند جوانه نمی‎‌زنند. همچنین باید بدانیم برخورد سرمای دیررس بهاره باعث از بین رفتن جوانه‌ها و میوه‌ها می‌شود. 

 

کوددهی:

-عواملی مانند نوع خاک، اندازه و سن درختان، قدرت رشد بر برنامه کودی درختان آلو قرمز موثر است. کودهای نیتروژنی و پتاسیمی در خاکهای شنی به سرعت از دسترس ریشه خارج می‌شوند. برای اینکه کودها به خوبی توسط درختان جذب شوند باید در طول سال به شکل تدریجی در اختیار گیاه قرار داده شوند. تغذیه درختان در ۳ سال اول بعد از کاشت در تولید میوه بسیار موثر است. در سه سال اول فقط از کودهای نیتروژنی استفاده می‌شود. در خاکهای شنی همراه نیتروژنی مقداری پتاسیم هم باید اضافه شود. 

 

آفات و بیماری ها:

-درخت آلو قرمز به آفات مقاومت زیادی نشان داده است، گاها شته ای سبز این گیاه را مورد حمله قرار می دهد. مگس هایی نیز هستند که میوه های این گیاه را منقوطه می کنند. کپک سفید، ویروس موزاییک خیار یا توتون نیز از جمله آفات تهدید کننده این درخت هستند. 

 

هرس:

-پس از هر شکل‌دهی، اکثر ارقام تا سن ۱۲ سالگی نیاز به هرس مجدد ندارند ولی در آن سن، به‌دلیل متراکم شدن شاخساره، باید آنها را هرس کرد. ارقام ژاپنی چون چوب های آنها نرم‌تر و میوه های آنها بزرگ‌تر است به هرس شدیدتری نیازمند مى‌باشند. 

تکثیر:

-درخت آلو قرمز مانند سایر درختان میوه به روش جنسی و غیرجنسی تکثیر میشود. 

 

بهترین روش تکثیر:

-درختان آلو قرمز به وسیله قلمه چوب نرم از درختان بالغ قابل تکثیر است که این روش نیازمند هورمون ریشه زایی و صرف چند سال وقت برای داشتن یک درخت بارده است روش دیگر تکثیر که زمان کمتری می برد و چندین درخت را میتوان تکثیر کرد روش خوابانیدن هوایی شاخه و ساقه است که در اوایل فصل بهار زمانی که شیره گیاهی بالا می آید و پوست درخت به راحتی قابل کندن است که در فصل رشد فراوان ترین ریشه را شاخه می تواند تولید کند. 

 

قلمه گیری:

-درخت آلو قرمز اگر از قلمه چوب سخت در اواخر پاییز یا زمستان از شاخه های دو ساله اگر تکثیر شود بسیار رشد خوبی دارد قلمه ای با ارتفاع حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر و ضخامت ۱سانتیمتر اندازه ضخامت یک مداد که در نور کامل و فضای خوبی رشد کرده باشند و دارای جوانه یا برآمدگی که توانایی ایجاد برگ را داشته باشد از قلمه گیری از شاخه های ضعیف و شاخه های اسپور و شاخه هایی که خیلی از شاخه های اطرافش بلندتر باشد خودداری کنید. 

 

آماده سازی هورمون ریشه زایی برای قلمه:

-برای آماده سازی هورمون برای تکثیر از طریق قلمه ابتدا مخلوطی از یک قسمت هورمون باغلظت مایع با ۹ قسمت آب تمیز را درون یک بطری آماده کنید.زمانیکه برای کاشت قلمه آماده بودید انتهای قلمه ها را به مدت ۵ ثانیه در داخل محلول قرار دهید. 

 

چگونه قلمه زدن :

-قلمه ها را در ظرفی که دارای چند سوراخ باشد از خاکی با قسمت های مساوی از شن درشت و پیت ماس نیمه مرطوب پر کنید و قسمت بدون برگ قلمه را داخل خاک فرو کنید و محکم کنید سطل حاوی قلمه را در فضای باز که دارای نور و آفتابی باشد قرار دهید و آن را از وزش باد و سرما حفظ کنید اگر قلمه ها نیاز به آبیاری داشتند انجام دهید ولی از کاملا خیس شدن آن پرهیز کنید خاک باید نمدار باشد ولی نه خیس. 

-قلمه ها را برای اینکه ببینید ریشه داده اند یا نه بعداز حدود ۴ تا ۶ هفته چک کنید.نگران نباشید اگر ریشه زایی حتی ۲ماه یا بیشتر طول کشید قلمه ها به آرامی تلاش میکنند برای استحکام خود که نشان دهنده ریشه زایی است.اگر قلمه ها بعد از ۳ ماه ریشه ندادند آنها را از خاک خارج کرده و قلمه های جدید بگیرید. 

 

محافظت و نشاکاری قلمه :

-هرچند که قلمه های درخت آلو قرمز خیلی زود ریشه می دهند ولی بعداز نشاکاری میتوانند خیلی زود ازبین بروند.اجازه بدهید حداقل یک ماه از زمان ریشه دهی قلمه ها بگذرد و زمانی که ریشه ها تثبیت شدند به ظرف بزرگتری آنها را انتقال دهید و در مکانی سایه آفتاب قرار دهید و آبیاری منظمی داشته باشید تا ریشه ها تثبیت شوند.در مکان های سرد تر در بهار و در جاهای گرمتر در پاییز به بستر اصلی که دارای خاکی مقوی با زهکشی سریع باشد می‌توانید انتقال دهید.