نام انگلیسی: pampas  grass 

نام علمی: selloana Cortaderia 

خانواده: Poaceae 

-علف پامپاس یک گیاه بلند با برگ های دراز است که گل های بسیار زیبایی تولید می‌کند. علف پامپاس یک گیاه چند ساله می‌باشد. این گیاه بومی آمریکای جنوبی است و به دلیل رشد بیش از حد در کالیفرنیا به عنوان یک علف هرز مهاجم شناخته می‌شود، همچنین در نیوزلند و هاوایی به دلیل توانایی بالایی که در تکثیر دارد کاشت آن در این مناطق ممنوع است. با این حال در سایر نقاط دنیا مردم علف پامپاس را یک چمن زینتی می‌دانند و از آن برای تزیین حیاط، باغ ،فضای سبز و اطراف استخرها استفاده می‌کنند. یادگیری چگونگی کاشت و پرورش علف پامپاس کلید کنترل آن است. 

-پامپاس گراس یا دم روباهی از گیاهان بوته ای علف مانند است که برگ های آن تا ۳ متر رشد می کنند. نام دم روباهی به دلیل شکل جالب و متفاوت گل ها که شباهت زیادی به دم روباه دارند، به آن داده شده است. زمانی که دوره گل دهی این گیاه از راه می رسد، گل های نقره ای رنگ و پر مانند این گیاه مانند یک پرچم بالا رفته و حضور پامپاس گراس در آن نقطه را اعلام می کنند. پامپاس گراس به دلیل اندازه بزرگش برای بسیاری از محیط ها مناسب نیست. ولی با استفاده از تقسیم به موقع و مکرر می توان ابعاد و اندازه آن را تحت کنترل نگه داشت. 

-پرورش پامپاس گراس از بذر بسیار ساده است. ولی باید مراقب بود که در محیط های رقابتی و در حضور علف های دیگر، این گیاه ممکن است کمی تهاجمی رفتار کند. 

-این گیاه بسیار مقاوم به کم آبی بوده و هفته ای یکبار در مورد این گیاه کفایت می‌کند همچنین آفتاب دوست می باشد و در تمامی خاک ها پامپاس گراس رشد می‌کند و نیاز به خاک خاصی نیست.

برای مشاهده نحوه نگهداری و پرورش این گیاه به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

خاک:

-از نظر خاک سختگیر نیست اما خاک نباید خیلی سنگین باشد و آب را در خود نگه دارد زیرا در چنین شرایطی احتمال رشد ضعیف گیاه و پوسیدگی آن وجود دارد. در زمان آماده سازی خاک محل کاشت می توان خاک را با مقداری خاک برگ و شن مخلوط کرد. به عنوان مثال اگر حجم خاک محل کاشت را ۱۰۰٪ در نظر بگیریم می توان تا حدود ۳۰-۲۰٪ آن را خاک برگ و تا حدود ۲۰٪شن در نظر گرفت. و سپس نسبت به کاشت گیاه اقدام کرد. این گیاه نیاز چندانی به کوددهی ندارد البته در صورت تقویت آن، زودتر بزرگ و بالغ می شود و گلهای درشت تر و بادوام‌تری تولید می کند می توان هر ساله در فصل بهار مقداری کود پوسیده دامی یا خاک برگ تازه به ضخامت ۷ سانتیمتر روی سطح خاک پخش کرد. در صورت علاقه به مصرف کودهای شمیایی می توان هر سال در ابتدای بهار و در ابتدای تابستان از کودهایی با فرمول ۲۰-۲۰-۲۰ استفاده کرد. 

آبیاری:

-‌گیاهان جوان و تازه کاشت شده را می بایست برای توسعه بهتر ریشه ها گاهی بخصوص در زمان خشکی و عدم وجود نزولات آسمانی آبیاری شوند اما گیاهان بزرگ و بالغ معمولا نیازی به آبیاری ندارند مگر اینکه دوره های خشکی بسیار طولانی شود. البته هر مقدار که نیاز رطوبتی این گیاه به شکل مرتب تامین شود میزان رشد آن و گلدهی آن بیشتر و خوشه های گل بزرگتر و متراکم تری نیز تولید می کند. خشکی کشیدن باعث کاهش میزان گلدهی و کوچک و کم حجم شدن خوشه های گل می شود. 

دما:

-این گیاه به خوبی دمای زمستان را تا ۱۲- درجه سانتیگراد تحمل می کند و البته اگر در جایی کاشته شود که در برابر وزش بادهای سرد و یخبندان نباشد می توان آن را در مناطقی با دمای ۱۶- الی  ۲۰- درجه سانتیگراد نیز کاشت کرد.در تابستان تا دمای ۳۵ درجه سانتیگراد مشکلی ندارد البته هر مقدار که هوا گرمتر شود اگر سعی شود که برای مدت زمان طولانی خشکی نکشد از رشد و گلدهی بهتری برخوردار خواهد بود. 

نور:

-آفتاب کامل (۸-۶ ساعت نور مستقیم آفتاب) یکی از لازمه های رشد مناسب این گیاه است. کمبود نور یکی از دلایل رشد ضعیف و عدم گلدهی آن محسوب می شود. نسبت به نور شدید آفتاب نیز مشکل خاصی ندارد البته در چنین شرایطی بهتر است که خیلی خشکی نکشد و گهگاهی آبیاری شود گاهی در شرایط نور شدید و گرمای زیاد امکان سوختگی نوک و حاشیه برگها وجود دارد. 

هرس:

-بنا به شرایط محیطی و آب و هوایی می بایست گیاه پامپاس را هرس نمود. اگر در مناطقی هستید که بارش برف و باران در آنجا زیاد است، بهتر است قبل از رسیدن فصل بارش هرس را انجام دهید، در غیر اینصورت در اوایل فصل بهار نیز می توان این کار را انجام داد. در هرس علف پامپاس بهتر است که شاخه هایی که خشک شده اند از گیاه جدا شده و برگ هایی که بیش از اندازه بزرگ شده اند را کمی کوتاه نمود. در مناطق برفی نیز برای جلوگیری از شکستن گیاه بهتر است دور تا دور آن را با یک طناب ببندید تا در برابر وزش بادها و بارش برف و باران حفظ شود. 

آفات و بیماری:

-علف پامپاس به ندرت بیمار می شود. بیشترین خطری که این گیاه را تهدید می کند مشکلات ناشی از آبیاری بیش از اندازه همراه با زهکشی نامناسب است که موجب پوسیدگی ساقه ها و ریشه های گیاه و در نهایت از بین رفتن آن خواهد شد. 

-آفت هایی که به این علف علاقه مند بوده و آن را مورد حمله قرار می دهند آفاتی مانند کنه ها و شپشک ها و ملخ ها هستند. درصورت مشاهده آن ها می توان از سموم مخصوص هریک از آن ها استفاده نمود.

تکثیر:

-تکثیر پامپاس گراس بسیار راحت است زیرا این گیاه به مراقبت زیادی احتیاج ندارد، در برابر آفات هم مقاوم است و رشد سریعی دارد.از کاشت بذر تا بلوغ کامل آن بین دو تا چهار سال طول می کشد. این گیاه در فصل بهار جوانه می زند و در همان سال اول پیاز تولید می کند. بهترین فصل برای کاشت گیاه هم همان فصل بهار است. 

-پامپاس گراس بذر بسیار زیادی تولید می‌کند. به همین دلیل در بسیاری از کشورها به عنوان علف هرز شناخته می‌شود.با این حال، تنها زمانی بذر قابلیت تکثیر دارد که دو گیاه نر و ماده در کنار هم باشند. اما بهترین روش برای تکثیر این گیاه تقسیم ریشه یا بوته است. گیاه بالغ را می توان به راحتی به چند گیاه تقسیم کرد و در خاک مشابه گیاه مادر کاشت. 

جمع بندی :

-مشکل بزرگی که این گیاه دارد، رشد و انشعاب بیش از حد آن است. کورتادریا سایر پوشش‌ های گیاهی را از بین می‌برد و موجب مسدود شدن راه های آبی و تالاب ها می شود. دیگر مشکل این گیاه زمانی ایجاد می شود که علف ها خشک شده اند. پامپاس گراس خشک شده بسیار مستعد گسترش آتش سوزی است و به سادگی و با سرعت زیاد آتش می گیرد و در صورت بروز آتش سوزی آن را تشدید می کند. با این حال، نمی توان از زیبایی این گیاه چشم پوشی کرد. 

-بسیاری از افراد نوع پاکوتاه پامپاس گراس را خشک می کنند و به عنوان دکوری استفاده می کنند. پامپاس گراس خشک شده یکی از محبوب ترین تزیینات عروسی هایی با سبک بوهمی است.