ماده غیر سمی و بی رنگی که توسط گیاهان حساس و از طریق اکسیداسیون به شکل سمی ژاگلون تبدیل می شود.در جوانه های رویشی، برگ ها، ساقه، پوسته مغزها و ریشه گیاهان یافت می شود. گردو سیاه (Juglans nigra) و بوترنت (Juglans cinerea) گیاهانی هستند که بیشتر توسط باغبانان به عنوان مشکلاتی برای گیاهان دیگر  به خاطر تولید این ماده شناخته می شوند. با این حال، گردوی انگلیسی یا ایرانی (J. regia) و هیکوری (Carya) نیز ژاگلون تولید می کنند اما به میزان کمتر.

 چرا برخی درختان ژاگلون تولید میکنند؟

تولید این ماده  یک واکنش محافظتی توسط گیاه برای تضمین بقای آن است. بسیاری از گیاهان (به عنوان مثال، افرا قند،  شاه توت، چنار، چوب پنبه، گیلاس سیاه، بلوط قرمز،  و نارون آمریکایی ماده شیمیایی تولید می کنند تا بقا و تولیدمثل خود را با مهار رقابت در نزدیکی افزایش دهند.

تاثیرات ژاگلون روی نهال ها ی دیگر

شایع ترین علائم حساسیت به ژاگلون در گیاهان منظره و باغی، زرد شدن و پژمرده شدن برگ ها به خصوص در دوره های گرم خشک در طول فصل رشد است که در نهایت منجر به پژمردگی و مرگ گیاه می شود.

تفاوت پژمردگی در اثر ژاگلون و تنش آبی

پژمردگی ناشی از ژاگلون و پژمردگی ناشی از تنش آبی اغلب اشتباه گرفته می شوند. پژمردگی به دلیل کمبود آب به کندی اتفاق می افتد و با آبیاری قابل برگشت است. پژمردگی ناشی از ژاگلون اغلب به سرعت رخ می دهد حتی زمانی که رطوبت کافی خاک وجود داشته باشد. پژمردگی ناشی از ژاگلون ممکن است جزئی باشد یا ممکن است کل گیاه را در برگیرد.

برگ ها شروع به قهوه ای شدن می کنند و گیاه می میرد. مطالعات تجربی نشان داده اند که ژاگلون تنفس گیاه را مهار می کند و گیاهان حساس را از انرژی مورد نیاز و تقسیم سلولی و همچنین جذب آب و مواد مغذی محروم می کند.

گیاهان حساسی که در زیر تاج درخت گردو قرار دارند، از طریق تماس مستقیم با ریشه یا تجمع سم از برگها و پوسته مغزها در خاکهای مرطوب و کم هوادهی با فعالیت میکروبی محدود و مواد آلی، بیشتر مستعد تماس با ژاگلون هستند.  این ماده در آب کم محلول است و در خاک زیاد حرکت نمی کند. خاک های زهکشی شده و هوادهی شده با جمعیت سالم میکروب ها می توانند تجزیه متابولیکی آن را تسریع کنند. در جایی که گیاهان حساس ممکن است در خارج از تاج گردوی سیاه زنده بمانند، گیاهان بسیار حساس ممکن است غلظت های کوچک را تحمل نکنند، جایی که ریشه های پوسیده از درخت برداشته شده ممکن است همچنان ژاگلون آزاد کنند. سمیت این ماده ممکن است سالها در خاک باقی بماند.

نکات قابل اهمیت

• قرار دادن  محصولات دیگر باغ ها به دور از گردو
• بهبود زهکشی خاک با افزودن مواد آلی
• جلوگیری از تجزیه برگ ها، پوسته ها و ساقه ها در نزدیکی مناطق کاشت دیگر درختان
• از مالچ حاوی پوست، چوب، پوسته و برگ گردو خودداری کنید