درختان گردو بزرگ، با تاج های گسترده و تنه های ضخیم هستند. درختان جوان دارای پوست صاف و قهوه ای زیتونی هستند که به خاکستری مایل به نقره ای بالغ می شود و باعث ایجاد شکاف می شود. درختان گردو یک پایه هستند (با گلهای نر و ماده روی یک درخت). گل های نر روی گربه های آویزان به طول 5-15 سانتی متر قرار دارند. گلهای ماده گرده افشانی شده با باد به صورت خوشه های کوچک و راست رشد می کنند. برگ های گردو به شکل پینی شکل با برگچه هایی که به صورت جفت در دو طرف ساقه قرار گرفته اند. معمولاً بین پنج تا نه برگچه بیضی شکل با لبه صاف وجود دارد. گردوی انگلیسی را می توان با گردوی سیاه ( Juglans nigra ) که در بریتانیا نیز به عنوان درخت زینتی کاشته می شود، اشتباه گرفت . گردو سیاه می تواند بزرگتر شود - تا 40 متر، و پوست آن تیره تر و برآمدگی های شدیدتری دارد. برگچه ها بیشتر از گردوی انگلیسی است. آنها برخلاف برگچه های گردو انگلیسی دندانه دار هستند و به جای اینکه گرد باشند تا یک نقطه مخروطی می شوند.

در طول اولین فصل رشد کامل، درخت را در طول دوره های خشک آبیاری کنید و هر چند روز یک بار به طور کامل آبیاری کنید تا ریشه های عمیق رشد کنند. برای جلوگیری از رقابت برای آب و مواد مغذی، زمین اطراف پایه را حداقل به مقدار یک متر از علف ها و علف های هرز پاک نگه دارید. در فصل بهار یک مالچ کمپوست خوب پوسیده در اطراف پایه درخت اضافه کنید. مراقبت از درخت گردو بعد از دو سال اول پس از استقرار درخت بسیار الزامی  است.