1) تکثیر از طریق بذر

برای به دست آوردن ارقام جدید یا پیوند استفاده می شود. کاشت در پاییز انجام می شود. به دلیل سرد نشدن کافی سبز نیستند. یک سال از نهال ها باقی مانده و در بهار سال دوم آنها را از زمین اصلی و در خطوطی به فاصله 1.5 متر و فواصل کاشت 10-20 سانتی متر خارج کنید. متر و آماده نشاء در خرداد می باشد. 2) کاشت بذر گل رز در دو نوبت کاشت بذر گل رز برای افزایش آن استفاده می شود. یکی به دست آوردن انواع جدید و دیگری کاشت بذرهای تودرتو برای تهیه پایه های جوان و سالم قابل پیوند. بوته ها رفته اند. این میوه ها حاصل گل هایی هستند که به روشی دیگر گرسنگی داده شده اند و یا به دلیل وجود انواع مختلف در اطراف آنها فرآیند گرسنگی در اواسط پاییز که میوه ها کاملاً رسیده اند روی آنها انجام شده است. قبل از شروع سرما و یخبندان را می چینند.

نشانه رسیدن میوه گل رز زمانی است که میوه ها نارنجی می شوند. اما باید دانست که در برخی از انواع گل رز به ویژه هیبریدهای چای، میوه ها سفت می شوند و به طور کلی زمان رسیدن میوه بسته به نژاد، منطقه و محل کاشت متفاوت است. میوه های رسیده را باید همزمان با چیدن یعنی اواسط مهر یا آبان کاشت (زیرا بذر میوه گل رز خیلی زود پس از چیدن قدرت خود را از دست می دهد).

اگر بذرها کاملاً نرسیده باشند و هوا اگر آن ناحیه سرد باشد، برای تکمیل توانایی طبیعی خود، بذرها را لایه به لایه روی خاک اره یا ماسه نرم کمی مرطوب قرار می دهند تا آماده جوانه زنی (طبقه بندی) شود. کاشت میوه ها با چاقوی پیوند به چهار قسمت تقسیم می شود، بذرها را بیرون می آورند و برای اینکه بدانند چه بذری می کارند تا پس از سبز شدن و گل دهی مشخص شود که ارقام جدیدی بین آنها پدید آمده است. بذرهای هر گیاه را در خزانه مخصوص جداگانه بکارید و گونه های آن را با برچسب شناسایی کنید.

ظرفی که بذرها در آن کاشته می شوند اگر در گلخانه باشد مناسب تر است. در غیر این صورت باید از بسترهای مخصوص بذر استفاده کنید. مخزن یا فروغ را با خاک تجزیه شده ای که قبلا آماده کرده اند پر می کنند و روی آن صاف می کنند، بذرها را در ردیف های منظم روی خاک می چینند، در بعضی از آنها 100 تا 150 گرم گوگرد و مقداری سولفات بی سولفید و کمی کود شیمیایی استفاده می شود. به خاک هر مخزن اضافه می شود.

آماتورها برای احتیاط و جلوگیری از بروز آفات حیوانی و قارچی، خاک مخزن را دو ماه قبل از کاشت کوددهی کنند. این کار را با ضدعفونی محلول (فرمول) یا تزریق دی اکسید گوگرد در زمان کاشت انجام می دهند تا این کار را انجام دهند. پس از سبز شدن گیاهان دچار آفات مذکور نشوند. بعد از اینکه بذرها روی خاک چیده شدند باید به آرامی با کف دست فشار داده شوند تا بذرها به خوبی به خاک بچسبند و روی آن را با یک لایه ماسه 1.5 تا 1.5 سانتی متری بپوشانند و مخزن را آبیاری کنند. br>
بذرها از 30 تا 90 روز پس از کاشت بسته به نوع آن سبز می شوند. پس از سبز شدن باید آبیاری را کم کرد تا ریشه بوته ها که بسیار ظریف هستند پوسیده نشوند تا زمانی که هوا سرد و یخبندان این بوته ها را در گلخانه یا زیر شاسی نگهداری کرد. پس از مساعد شدن هوا آنها را بیرون آورده و در تانک دیگری با فواصل بیشتر می کارند و یا به صورت جداگانه کاشته می شوند. یا انگل های دیگری روی آنها مشاهده شد، با محلول دو سولفات نیکوتین یا سم دیگر مبارزه کردند تا از ضعیف شدن و رشد سریعتر گیاهان جلوگیری شود

. به فاصله 50 سانتی متر یا در گلدان های بزرگتر قرار دهید تا شروع به گلدهی کنند.

هنگام کاشت این بذرها بسته به موقعیت منطقه یکی از ماه های مهر، آبان و آذر یا اواخر اسفند ماه است، برای اینکه خاصیت دارویی خود را از دست ندهند، بذرها را باید بلافاصله روی ماسه یا زغال نرم خشک کرد. لایه ها در زمان مناسب بذرها را در قطعات بزرگی که خاک از قبل آماده شده و به اندازه کافی عمیق است بکارید. در صورت کاشت بذر در پاییز، بهتر است برای جلوگیری از نفوذ سرما و یخ زدگی، روی کرت ها را با لایه ای از پهن برگ بپوشانید.

3) تکثیر از طریق قلمه

قلمه ها باید دارای 1-3 گره باشد تا رشد جوانه محوری بالایی را به تأخیر بیندازد، فقط برگ بالایی نگهداری می شود تا از ریشه زایی خوب اطمینان حاصل شود و غذای لازم برای اندام هوایی رشد یافته تأمین شود. قلمه های نیمه چوبی آن به راحتی ریشه می دهند. برخی از گل های رز مانند رزهای زرد و بنفش، قلمه های آنها به سختی ریشه می دهند، بنابراین از طریق پیوند افزایش می یابند. معمولاً انواع خزنده و مینیاتوری و سایر رزها به جز گل سرخ دارای ریشه زایی مناسبی هستند

. برای اینکه بتوانند در مدت زمان کوتاه تری گیاهان سالم و قوی برای پایه به دست آورند و یا در صورت نبود پایه برای پیوند یکی از انواع گل رز را افزایش دهند، قلمه هایی را انتخاب کرده اند.

قلمه های برخی از نژادها و انواع مختلف گل رز به راحتی نتیجه می دهد و در مدت زمان کوتاهی ریشه می دهد و با این ابزار می توانید تعدادی از همان نوع یا نوع را بدست آورید. 4) پیوند و پیوند br>
گیاهان پیوندی هم‌چنان رایج هستند، این گیاهان می‌توانند در مدت زمان کوتاهی گل‌های بزرگتر و باکیفیت‌تری تولید کنند. تکثیر گیاهان از طریق پیوند بخش کوچکی از تکثیر در جهان است زیرا هزینه های گلخانه ای بالا است و مراقبت از گیاه گران است و کارگران برای نگهداری گیاه در این کشورها در دسترس نیستند

همچنین گیاهان پیوندی قبل از تولید گل با کیفیت بالا نیاز به دوره پرورش طولانی دارند. . در آلمان و هلند، تکثیر از طریق پیوند هنوز یک روش مهم تکثیر است. زیرا در این کشورها شرایط نور برای تولید گل نامساعد است.

بهترین پایه برای پیوند گیاه رزا مانتی در آمریکا و رزا کانینا و رزا ایندیکا در اروپا، اسرائیل و ایران است (در آمریکا به آن رزا آدوراتا می گویند). از پیوند، شاخه پایه از 1/3 بالای پیوند بریده می شود. شش هفته بعد (در گلخانه)، زمانی که جوانه پیوند شده گل تولید می کند، شاخه اصلی به طور کامل حذف می شود. از پیوند پیوندک چوب نرم، برگی روی پایه گیاه خفته با ریشه سفت قرار می گیرد که قاعده Rosa canina inermis است.

5) اسپلیت یا پیوند شکمی

اسپلیت یا پیوند شکمی به طور همزمان و به دو صورت انجام می شود.

1- پیوند شکمی با جوانه بیدار >
2- پیوند شکمی با جوانه خواب

فصل پیوند با جوانه بیدار از اول خرداد تا پایان تیرماه است که جریان شیره گیاهی باعث می شود پوست از روی پوست باز شود. چوب و پس از گرفتن پیوند زمان کافی برای رشد شاخه و رسیدن هسته چوبی آن وجود دارد

. بیداری جوانه و رشد آن پس از گرفتن پیوند تا بهار نهفته می ماند، از اوایل فروردین شروع به رشد و نمو می کند.

پیوند پاییزی را باید در زمستان از یخ زدگی محافظت کرد (برای اینکه پیوند در زمستان با شروع سرما یخ نزند، روی آن را با لایه ای از پارافین منجمد می پوشانند) و چون در اوایل بهار شروع به رشد می کند، شاخه های آن قوی تر هستند و زمان کافی برای رسیدن به مغز شاخه ها دارند. آسان است و شامل برداشتن پیوندک از شاخه مورد نظر با چاقوی پیوند و قرار دادن آن در شکاف داده شده به شکل (T) روی پایه و بستن شکاف با پوست جدا شده از پایه و بستن آن با یک رشته نرم بهتر است پیوندک را از شاخه ای که گل یا جوانه دارد گرفته شود.