درخت ژینکو نام درخت کهن دار که جینکو جینکگو و جینگکو هم شناخته می‌شود یکی از قدیمی‌ترین گونه درختی از درختان بزرگ و خزان پذیر و بومی شرق آسیا( کشور چین )می‌باشد و به دلیل قدمت آن که به۲۰۰ تا ۲۷۰ میلیون سال پیش برمی‌گردد به فسیل زنده مشهور است .امروزه درخت ژینکو به طور طبیعی در مناطق کوهستانی دورچین شرقی می روید. با این حال به طور مصنوعی در مناطق وسیعی از نقاط جهان پرورش داده می شود به ویژه در مناطق معتدله و مرطوب به خوبی رشد می کند و به محدوده وسیعی از اقلیم ها و شرایط نامساعد مقاومت دارد .ژینکو در خاکهای عمیق با زهکشی خوب و لومی شنی و حاصلخیز رشد مناسبی دارد و در کشورمان نیز به صورت پراکنده در شهرهای شمالی تهران، مشهد و….کاشته شده است .این درخت دارای رشد بسیار کند و آرامی می باشد .جینکو درختی است نورپسند که به استرس هایی نظیر خشکی، آلودگی هوا و خاک و همچنین در برابر حملات قارچی و حشرات و آفات مقاوم می‌باشد و به دلیل مقاومت در برابر آلودگی هوا کاشت آن در شهرهای آلوده بسیار مناسب می‌باشد .ارتفاع این درخت به ۴۰ متر می رسد .قطر آن بین ۳ تا ۴ متر است که با افزایش سن گیاه به ۸ تا ۱۰ متر می رسد .رنگ پوست درخت، خاکستری روشن تا قهوه‌ای است .تاج درخت های جوان هرمی شکل با شاخه های روبه بالا بوده و از قابلیت رشد مرکزی برخوردار است .شاخه های جانبی به صورت مارپیچ و مورب روی تنه اصلی رشد می کنند. درخت جینکودو نوع شاخساره تولید می‌کند .شاخساره های بلند که دارای برگهای پهن همراه جوانه های جانبی بوده و شاخسار های کوتاه با برگهای خوشه‌ای که بدون میان گره بوده و فاقد جوانه های جانبی هستند.شاخساره های بلند ،ساختار چوبی درخت را تشکیل داده و مسئول تولید نقاط رشد جدید درخت می باشد در حالیکه شاخساره های کوتاه وظیفه تولید برگ‌ها را به عهده دارند. این شاخصه‌ها در شرایط اقلیمی و فیزیولوژیکی خاص به یکدیگر تبدیل می شوند. درخت جینکو در سن ۲۵ تا ۳۰ سالگی دارای ساختار زایشی می‌شود .این درخت وقتی که جوان است دارای شکل هرمی با شاخه های بلند قائم و قلمی است و هنگامی که مسن تر شد تاج آن پراکنده و نامنظم میشود .این درخت می تواند تا ۳۰ متر طول و ساقه با قطر بالا داشته باشد.